Dag 9 van Killybegs naar Cootehill (260 km)

Gisteren na onze "kroegentocht" hebben we prima geslapen in onze B&B in het vissersstadje. Vanochtend ontbijtje waar bij veel 'do it yourself' was. Dus ruzie met het koffiemachine( Met van die George Clooney cups) dus maar thee genomen.😅. Ik heb hem hoop ik niet gemold. Sorry anders. Nou op naar de secret waterfalls. Ik verheug me er enorm op. De mevrouw van de B&B had uitgelegd waar het was want het staat niet aangegeven. Oh ja en je kunt er met vloed niet komen. In de haven zagen we aan de boten dat het laag was dus we daalden het graspaadje af naar beneden. We komen uit op het strand met enorme rotsen. In de verte zien we mensen lopen dus we gaan goed. Het is wel klimmen en klauteren over de grote keien. Het is een prachtige wandeling. Ik krijg het wel bloedheet met de motorpak aan. Gerko loopt voor me uit. Hij merkt nog op of die mevrouw ook had gezegd dat het een dagtocht was? En of we een lunch pakket mee hadden moeten nemen.🙄?

Het water stijgt al wel. Tussen de stenen steeds meer water. Ook kokkels en krabben. Dan komen we mensen tegemoet. Zij zijn omgekeerd vanwege het wassende water. Het was glad en ze kregen natte schoenen. Nou laat maar dan want om met natte schoenen de hele dag te rijden. Dus helaas omgekeerd. De secret waterfalls blijven voor ons dus een groot geheim. Ik enigszins teleurgesteld😪. Weer niet gelukt met die waterval.🙄

We laten onze OMG initialen nog achter in het zand. We klauteren weer terug naar boven. Dus zweetlip, natte rug en zweetparels op het hoofd. Pfff! 

We rijden de Wild Atlantic Way verder. We zien nog een mooi strand voor we besluiten om de navigatie landinwaarts te volgen op snel- en autowegen vermijden. Nou die voert ons over de mooiste smalste weggetjes van Ierland. En feitelijk zou je er 80 km mogen rijden. Maar dat is echt bizar.....B-weggetjes met grote gaten en in het midden grasstrook van 50 cm. Dus een boete voor TE snel rijden zullen we hier niet krijgen.😜

Dan ziet Gerko een bord met watervallen. Hij had medelijden met me en met 3 x scheepsrecht gaan we dan echt een waterval zien???? Dus volgen we de bordjes Glencar waterfalls. En het blijkt gewoon een grote attractie met parkeerplaatsen. Onze magen rammelen al beetje dus we gaan eerst eten. We maken een broodje knakworst met het gasbrandertje. Als toetje de waterval. Met maar 300 meter wandelen een makkie. En het is zeker de moeite waard. Eindelijk! Grote blij! 

Voldaan klim ik weer achterop. Ik doe even een powernap om alle indrukken te verwerken. En de wandeling van vanochtend zit ook nog in mijn kuiten. Tot neef plots remt en weer hard optrekt. Ik schrik me rot en vraag geïrriteerd "tjezus wat doe jij nou?". "Je zit toch niet te slapen hè want ik heb al drie keer naar dat prachtige meer gewezen maar je reageert helemaal niet....". Betrapt dus!😜

Daarna ben ik goed wakker en bemerken we op eens dat we weer in Noord-Ierland zitten. 🇬🇧. Ik vraag het aan wat koeien maar ook zij snappen het niet. Wat een oorlog is er gevoerd  en aanslagen zijn er geweest decennia lang om dit Ierse conflict. En dat is nog niet eens heel lang geleden.😰 Even later gaan we weer de grens over naar Ierland. De oude grenspost staat er nog als getuige van deze vreselijke tijd.

We rijden lekker verder en het is de hele dag bewolkt maar droog en soms een blauw stukje. Doorgaans is het 15 °C geweest maar nu we iets zuidelijker en landinwaarts komen, klimt hij naar de 19. We zijn er na 260 km klaar mee voor vandaag. We vinden een prachtig hotel in Cootehill. Ik probeer voor het eerst van mijn leven een Ierse Guiness. Het smaakt heerlijk na zo een mooie dag. Gerko neemt een vertrouwde Heineken.

We hebben trouwens vandaag vanuit Ierland wel de boerenprotesten in Nederland gevolgd. We steunen de boeren! Hugo, zoon van Gerko rijdt ook mee. Wij zaten trouwens ook nog even achter een tractor aan. Hier is er niet veel te merken van het stikstofbeleid. Met bruinkool en turf waar nog op gestookt wordt en overal koeien en schapen in het land. Hoe kan het?

Op de goede afloop voor alle boeren.👊