Dag 7 Allermooiste rit over veel collen in de Alpen

Een frisse duik was gisteren fijn en er was bij het zwembad ook een whirlpool. Lekker warm bubbelen. Helaas het racletten hadden we een dag van te voren moeten reserveren. Maar toen waren we er nog niet.  Dus die houd ik nog te goed! Was een fijn bed en onbijt. Het had vannacht nog geregend. Maar als we bijtijds wegrijden is het nog bewolkt en droog. Ik doe mijn binnenvoering er in want we gaan vandaag naar grote hoogte klimmen. Dus koud! We volgen de route de grandes Alpes verder richting het Noorden. Dus de terugreis is aangevangen. Na gisteren waar we zulke mooie dingen zagen, kan vandaag niet evenaren....MAAR er is nog meer moois voor ons in petto.

We beginnen met de Col d'Izoard. Een berg die lijkt op een vulkaan waar grijze lavas uitstroomt. Heel bijzonder. Prachtige beklimming en we staan om 9 uur boven op de berg met 10 graden op 2360 m hoogte.

(Zie ook video als je het leuk vindt).En we zien ook weer wat sneeuw. Niet wetende dat we later nog meer zouden zien! Daarna de col du Lautaret. Ooit met neef vanaf andere kant gereden in mei 2018. Toen lag er heel veel sneeuw maar dat was ook eerder in het seizoen. Onderweg komen we veel Porsches tegen die ook een toertocht maken. Prachtig! Zie filmpje.

Het gaat lekker dus we doen er nog een paar. De Col de Galibrier is ook geweldig met 2677 meter hoogte. We rijden door de sneeuw en maken onze eerste sneeuwselfie.☃️

De Col du Télégraphe is maar een heuveltje met 1566 meter en had ik bijna gemist. Nu lees ik deze krant ook niet 😜. Dus voor de koffie hebben we al 4 bergen bedwongen💪. We zetten koffie met water uit de rivier. Verhuizen nog van picknicktafel omdat we op een enorm mierennest zitten. Ze lopen gewoon mijn motorbroek in. 😅

We gaan vervolgens aan de klim van De Col de l'Iseran met 2770 meter de hoogste deze OMG tour de France. In het dal de eerste spetters deze vakantie....als ik het besproeien van de fruitbomen en het verliezen van lading van voor ons rijdende vrachtwagens niet meereken. Weer een hele andere berg met nu groene rotsen.

We maken vandaag ontelbare haarspeldbochten. En Gerko is zo een goede coureur. En het regenen is al heel snel weer gestopt. En wat is het overal prachtig. En hier de meeste sneeuw ever. We rijden door enorme sneeuwwallen. 3 meter hoog. Echt zo gaaf. Zie video.

We stoppen even en ik stap zoals altijd eerder af dan neef en die kan de motor niet op de standaard zetten omdat het te zacht is. Dit is mijn kans...ik ren de sneeuw in en pak een sneeuwbal en gooi hem richting motor. Zelfs op 3 m afstand mis ik🙄. Nieuwe kans. Neef bukt en de sneeuwbal belandt precies op mijn zitting waar ook mijn handschoenen liggen. Karma bitch! 

We dalen de berg af door nog meer sneeuw. Met koude reet en handen (door eigen sneeuwbal) en temperatuur van 14 graden blij met binnenvoering in mijn jas. We krijgen trek en vinden (hoe is het mogelijk) een mini chaletje langs de kant van de weg. Het herinnert ons aan de bushokjes van Scandinavië. We maken de kippensoep warm en met een stokbroodje erbij een lekker maaltje.

Ik kom weer bij! We hebben prachtig uitzicht uit ons raampje met besneeuwde bergen.

Er drijven donkere wolken over en het gaat spetteren. We kijken op buienradar en er komt slecht weer aan. Dus we zoeken iets om te overnachtten in de buurt en komen terecht in Val d'isere. Een enorm skigebied.

In de stromende regen rijden we naar het hotel. Als ik incheck gaat het onweren. Ook dat nog. Gelukkig mag de motor in de garage en wij hebben een leuk kamertje met zelfs een zithoek. Het is nog maar 14.30 uur. Weer een vroegertje en toch 200 km gekronkeld door de bergen. Neef kan nu lekker de formule 1 kijken.

En ik besluit na de onweer mijn stoute hardloopschoenen aan te doen. Het is niet alleen een klimtraining maar omdat we op 1800 meter zitten ook een (te kort aan zuurstof) hoogtetraining. Toch ploeter ik 4.5 km door Valdispert.

Het is al een spookstad doordat er niks te skiën valt en de Fransen die er wonen, kijken naar de formule 1 volgens mij. Als ik finish in het hotel met een slechte rondetijd moet Max nog 10 rondes. Bloedstollend dus. En samen zien we hoe hij de grote prijs van Frankrijk wint. Kippenvelmoment.

Dus we proosten op onze 5 bergen die we bedwongen hebben. Op Gerko die ons er veilig door heen loodste. Op Max en zijn crew natuurlijk en een beetje ook op mijn sportieve hardloopprestatie.💪