Dag 6 Van Valtimo naar Koivu (465 km)

Gisteravond bleef het heel lang licht dus we besloten toch nog even een wandeling te maken naar het meer. Maar toen we beneden kwamen, was het helemaal verlaten in het gasthuis. Alles was donker en er was niemand meer. We waren kennelijk de enige gasten. De voordeur viel dicht en kon vanaf buiten niet open gemaakt. Gelukkig stond één van ons nog binnen. Geen sleutel te bekennen. Dus maar een steen tussen de deur gelegd. Zodat we ons niet buiten sloten. Kijken of we nog een beer of eland tegen komen. We worden plots aangevallen door hele zwermen muggen. Dus snel weer terug naar binnen. We hebben uit de koelkast twee koude biertjes gepakt en een briefje er in gelegd 2 bear of beer bedoel ik for room 1. Daarna nog een spelletje domino gedaan en naar bed. We konden uitslapen want het uitgebreide ontbijt was vanaf 9 uur pas. Ze hadden oa warme havermoutpap. Was best lekker.  😋

Op weg naar het Noorden naar Rovaniemi voor een meet and greet met Santa Claus. Het was rustig op de weg. Soms leken we wel de enige gebruiker. Lange rechte wegen. Veel bossen en meren. Net als gister eigenlijk. Geen vos, wolf, hert, eland, beer of roofvogel te spotten. Wel kleine suïcidale vogeltjes die tot 2x toe al tegen de voorkant van de motor vlogen. Weinig dorpjes...... zo nu en dan een huis of boerderijtje. En regelmatig grote supermarkten en tankstations. Het glooit hier en daar maar mag geen berg heten. Eigenlijk niet heel boeiend. 🙄

De meeste parkeerplaatsen hebben geen picknicktafel en op het menu staat broodje knakworst vandaag. Dus een tafel is wel handig. Dan zie ik plots bij de rivier een prachtige picknickplek met overkapping. Daar kunnen we lekker zitten. Als we van de motor afstappen worden we gelijk omsingeld door ontelbare muggen. Niet normaal. Ik zet mijn helm snel weer op,  trek mijn kol omhoog en hou mijn handschoenen aan. Gerko loopt nog wel naar de overkapping met bbq plek en rommelt daar wat. Ik sta als een ingepakte imker tussen de zoemende muggen en roep dat ik hier echt niet ga eten! "MAAR ik heb vuur gemaakt!: zegt de brandweerman trots "...en muskitos houden niet van rook DUS.....!"Op de bbq lagen nog wat kooltjes dus toen neef er wat berkenstammetjes op gooide, had hij gelijk vuur! We warmen de knakworstjes op het gasbrandertje. En eten het met broodjes, mosterd en een enkele mug. Het is 25 graden en ik zit met mijn motorpak bij een kampvuurtje. 😅Maar gezellig is het wel en het smaakt heerlijk. Ik moet ook nog wildplassen en dus rijden daarna ongetwijfeld wat muggen mee richting de poolcirkel in mijn broek. 😨

Na 400 km zijn we bij de kerstman. We gaan met hem op de foto ondanks dat we daar 35 euro voor moeten betalen. Maar ja de rendieren vliegen niet voor niks hé.  Als echte toeristen doen we dat natuurlijk.  Daarna steken we de poolcirkel over te voet. We maken uiteraard een foto.  En we sturen de link van de webcam door naar het thuisfront.  Die kunnen live meekijken. We zwaaien naar de thuisblijvers. Was effe leuk om het filmpje van onszelf met kleine vertraging van thuis te krijgen.

Dan zoeken we een hotel. Er zit er één op 25 km. We rijden er heen. Er zit buiten een dronken vrouw te roken en ze laat haar hondje weglopen. Waggelend loopt ze achter de teckel aan. Ik ga bij receptie vragen voor een kamer. Alles leek verder perfect maar er was helaas geen restaurant en ook niet in de buurt. En van thuisbezorgd.nl had ze nimmer gehoord. Dus we besluiten verder te rijden. We willen wel een prakkie. De bezopen vrouw had haar hond weer terug maar viel toen van haar stoel. Echt ladderzat. We worden nog wel uitgezwaaid door haar.👋

Een heel stuk verder zit iets langs de weg. Soort snackbar maar er staat ook een overnachtingsbordje bij. Dus maar even vragen. Ja hoor hij heeft een appartement vrij. We kunnen in de snackbar eenvoudig wat eten. Hij heeft ook koud bier!  Maar hij gaat wel over half uur dicht. Gelukkig wel koude blikjes te koop voor in ons huisje. Daar is een koelkastje! Dus we boeken deze plek. We hoeven niet onder de brug te slapen.🤣

We eten eerst en gaan dan naar ons eigen huisje. Uitzicht op een brede rivier. Wel langs de spoorlijn. Maar we zijn blij dat we wat hebben gevonden na 465 km.

Maar oh no weer zoveel muggen als we naar binnen willen. Onder dekking van het spuiten met deodorant gaat één snel naar binnen. Soort vuursteun! Zo slepen we de tassen naar binnen zonder al te veel muggen. Ben zo klaar met die beesten. Toch maken we nog een wandeling naar de rivier nadat neef constateerde dat het minder was. Was wel effe lekker een ommetje. Nu Max kijken met koud biertje en hopelijk geen steekmug.😜