Dag 3 na 420 km dwars door Frankrijk komen we in paradijs

Uit bed gedreven vanochtend. Wat een hitte in de kamer. Het ontbijt was wel weer prima voor Franse begrippen. Om 9 uur zaten we op de motor gepakt en bezakt richting het zuidoosten. We tanken eerst en dat zijn in tegenstelling tot Nederland schappelijke prijzen. Scheelt een kwartje (van Kok) met thuis.

Eerste stuk binnendoor en dat was prachtig. Hoe zuidelijker we komen hoe geler de gerst.

We zien ook velden met jonge zonnebloemplantjes. Nog niet in bloei helaas. Het wordt snel warm. De temperatuur stijgt naar 34 rond de middag. Onder de brug over de Indre  is het heerlijk koel om even wat te eten en te drinken. Maar te warm om het gasbrandertje aan de gang te slingeren. We zien vissen zwemmen en enorme grote "dragonflys". Libelles met 4 zwarte vleugels. Nooit eerder gezien.

We zijn die ochtend dwars door de steden Le Mans en Jours gekomen. Dat was echt snikheet.😰

Ik haal de binnenvoering uit mijn jas en we rijden verder. Het wordt echt warm. Ik laat de rijwind door mijn mouwen in mijn jas in stromen. Ik zit als een aalscholver achter op. 3 x zo dik als normaal ....lijkend op een sumo worstelaar.  Neef heeft een heule grote dooie hoek als hij wil inhalen. 🤪We pakken bijna 200 km snelweg. Dat schiet op. Om niet in slaap te vallen zing ik liedjes. We zien de eerste velden lavendel. Dan is het tijd voor iets te kouds. We kopen een waterijsje bij een snackwagen. Dat heeft neef verdiend. Harde werker op de motor!🤗

We volgen weer de binnenweggetjes. Kleine dorpjes en wegen die maar paadjes zijn. We komen geen kip tegen. In één van de dorpjes staat van de kerk de deur open. We stoppen even en  kijken of we een kaarsje kunnen branden. Het is vandaag de sterfdag van mijn paps en Gerko zijn ome Bart. Dus een dag met een zwart randje. Mooi om even bij stil te staan. 16 juni 1995 stond toen ook de tijd stil toen we hoorden dat hij op 56-jarige leeftijd plotseling was overleden aan een hartstilstand😪.

Zo tussen 16 en 17 uur en met ruim 400 km op de teller gaat het zoeken naar een kamer kriebelen. Met mijn matige 4G vind ik toch een B&B in de middle of nowhere. Via onverharde paadjes komen we terecht bij het adres. Nu maar hopen of er een kamer beschikbaar is🙏

Half Frans half Engels vraag ik naar een kamer. Maar je mag het ook in het Nederlands doen hoor zegt de vriendelijke gastheer. Zijn het Nederlanders die hier 20 jaar geleden heen zijn verhuisd. Hoe grappig. Ik ben Marja en dit is mijn neef Gerko..."En ik ben geen nicht!" Zegt Gerko adrem."Nee dat ben ik al!" antwoordt Jacco!😂 We komen in een paradijsje in Vivier. Ze hebben een kamer heerlijk koel in de oude koeienstal.  We kunnen mee eten om half 8 met wat de pot schaft en ze hebben koud bier en ja de motor mag in de schuur. Dat is toch te mooi om waar te zijn! En ze hebben een tuin waar je met een tuinenreis heen zou gaan. Zo mooi! 😍

Wat boffen we toch weer dat we hier terecht zijn gekomen... toch niet te geloven dat we dit gevonden hebben! We kunnen er niet over uit. En nog niet! Het eten was ****sterren. Zo goed met verse bloemen en groente uit eigen tuin. En wijn uit de streek. Het was gewoon te mooi om waar te zijn. Ergens hierboven op een wolk zit Bart dit te regelen is mijn overtuiging. Proost pa...op jou en op genieten van het goede leven! En dat doen we😘!